วันพฤหัสบดี ที่ 11 มิถุนายน 2558
วันนี้ที่ห้องเรียน ยังคงมีเด็กร้องไห้อยู่ 2 คน. คนที่ 1 ชื่อว่าน้องอาชิ จากสถานการณ์คาดเดาว่าร้องไห้เพราะแม่มาส่ง โดยปกติแล้วตั้งแต่เปิดเรียนมาคนที่มารับ-มาส่ง น้อง อาชิ จะเป็นพ่อ แต่อาทิตย์นี้ทั้งอาทิตย์แม่มาส่งน้องด้วยทำให้น้องงอแงร้องไห้ไม่อยากมาโรงเรียน และจากที่ได้คุยกับน้องอาชิเกี่ยวกับเรื่องของแม่นั้น น้องบอกว่าแม่ไปทำงานอยู่ไกลๆ หนูอยู่บ้านกับพ่อ แม่ไม่ได้อยู่ด้วย จึงพอสรุปได้ว่าทำไมน้องอาชิถึงร้องไห้งอแง
คนที่ 2 ชื่อว่าน้องปิ่น ร้องไห้เสียงแหลมมากแบบว่าแสบแก้วหูเลยทีเดียว ถ้าได้ยินเสียงนี้รู้ทันทีว่าเธอมาแล้ว เพราะมันเป็นเสียงที่คุ้นหูครูทั้งโรงเรียนเลยทีเดียวก็ว่าได้ ทุกคนได้ยินเสียงเธอตั้งแต่อนุบาล 1 จนกระทั่งขึ้นอนุบาล 2 เธอก็ยังไม่เลิกร้อง ดิฉันเตรียมใจไว้รอเพราะรู้ว่าเมื่อเธอขึ้นอนุบาล 2 เธอจะต้องมาอยู่ห้องดิฉันแน่นอน และก็ไม่ผิดจากที่ดิฉันคิดไว้ วันแรกที่เปิดเรียนดิฉันเตรียมรับมือไว้เป็นอย่างดี แต่สิ่งที่ดิฉันคิดไว้มันผิดคาด เธอเดินเข้ามาในห้องแล้วสวัสดีค่ะคุณครู มันทำให้ดิฉันอึ้งไปชั่วขณะ ไม่น่าเชื่อว่าเธอไม่ร้อง แต่หลังจากวันนั้นเธอก็ห่างหายไปจากโรงเรียน นับครั้งได้ว่าตั้งแต่เปิดเรียนมาเธอมาโรงเรียนแค่ 5 วันอยู่เลย และวันนี้เป็นอีกวันที่เธอมา ดิฉันได้คุยกับครูประจำชั้นที่น้องปิ่นเคยอยู่ด้วยว่าเพราะอะไรทำไมน้องถึงร้องไห้งอแง จากการพูดคุยพอสรุปได้ว่า พ่อ แม่ พอเห็นลูกร้องไห้ก็สงสาร เป็นห่วงลูก พอลูกไม่อยากมาโรงเรียนก็ตามใจ ทำให้เด็กไม่คุ้นเคยกับเพื่อนๆ คุณครู และสิ่งแวดล้อมใหม่ๆ การที่เด็กได้มาโรงเรียนทุกวันจะทำให้เด็กสามารถปรับตัวเข้ากับเพื่อน คุณครู และสิ่งแวดล้อมใหม่ได้เป็นอย่างดี
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น